తన ప్రజలను ఇబ్బంది పెడితే తరతరాలు చంపుతాడు. కానీ ఇతర బలహీన జాతులను బానిసలుగా చేసుకోమంటాడు. అదే యెహోవా ప్రత్యేకత!

ప్రేమ ? పక్షపాతమా?

బైబిల్‌లోని కథనాలు మరియు నియమాలు యెహోవా దేవుడు ఇశ్రాయేలీయుల పట్ల రక్షకునిగా వ్యవహరించినా, ఇతర జాతుల పట్ల అణచివేతకు అనుకూలంగా మాట్లాడాడని స్పష్టం చేస్తాయి. ఇది న్యాయం (Justice) పేరుతో సాగిన మోసం అని విమర్శకులు వాదిస్తారు. దేవుని నియమాల్లో కనిపించే ఈ ద్వంద్వ ప్రమాణాలు (Double Standards) తీవ్రమైన నైతిక వైరుధ్యాన్ని సూచిస్తున్నాయి.

1. వైరుధ్యం: బలహీనులను రక్షించడం vs. బానిసలుగా ఉంచుకోవడం

ఈ వైరుధ్యాన్ని బైబిల్ నియమాలలో స్పష్టంగా చూడవచ్చు:

అంశం	దేవుని చర్య/ఆజ్ఞ	వైరుధ్యం యొక్క సారాంశం
బలహీనుల రక్షణ	అమాలేకీయుల విధ్వంసం: ఇశ్రాయేలీయులు బలహీనంగా ఉన్నప్పుడు వారిపై దాడి చేసినందుకు, ఆ జాతిని తరతరాలుగా తుడిచివేయాలని ఆజ్ఞాపించాడు (ద్వితీయోపదేశకాండము 25:17-19).	ఇతరులు బలహీనులపై దాడి చేస్తే విధ్వంసం.
బలహీనుల దోపిడీ	అన్యజనులపై బానిసత్వం: ఇశ్రాయేలీయులు తమ చుట్టూ ఉన్న బలహీనమైన అన్యజనులను శాశ్వతంగా బానిసలుగా ఉంచుకోవడానికి, వారిని సొత్తుగా భావించడానికి అనుమతి ఇచ్చాడు (లేవీయకాండము 25:44-46).	తమ ప్రజలు బలహీనులను అణచివేస్తే అనుమతి.

ఈ విధంగా, ఇశ్రాయేలీయులు తాము బానిసత్వ బాధను అనుభవించినా, అదే బాధను ఇతర బలహీన వర్గాలకు శాశ్వతంగా అందించడానికి వారికి దేవుడు అధికారం ఇచ్చాడు. నా ప్రజలను వేధిస్తే చంపేస్తా… నేను మాత్రం మిగతా బలహీన వర్గాలను వేధిస్తా! అనే విమర్శ ఇక్కడే బలంగా నిలబడుతుంది.

2. దైవ న్యాయంలో పక్షపాతం (Bias in Divine Justice)

ఈ వైరుధ్యానికి కారణం సార్వత్రిక నైతికత (Universal Morality) లేకపోవడం, కేవలం ఇశ్రాయేలు జాతి ప్రయోజనం ఆధారంగా తీర్పు ఇవ్వడం:

అమాలేకుపై తీర్పు: బలహీనులపై హింస అనేది దేవునికి భయంలేని చర్యగా భావించబడింది.
అన్యజనులపై తీర్పు: ఇశ్రాయేలీయులు అదే బలహీనులను శతాబ్దాల పాటు దోచుకోవడం, వారిని కేవలం వారసత్వపు ఆస్తిగా పరిగణించడం దేవుని దృష్టిలో ధర్మబద్ధమైంది.

ఐగుప్తులో దాసులుగా పడిన బాధను ఇతరుల పట్ల దయ చూపడానికి గుర్తుంచుకోమని ఆజ్ఞాపించిన దేవుడే, ఇతర జాతులను శాశ్వత బానిసత్వంలో ఉంచుకోమని అనుమతించడం అనేది, ఆ దైవిక ఆదేశాల వెనుక మోసపూరిత వైరుధ్యం ఉందని నిరూపిస్తుంది.

అయినా నిద్రపోతున్న మనుషులను ఎందరినో చంపించిన దేవుడు ఇలాంటి మాటలు మాట్లాడటం వంతే!

3. అమాలేకీయుల మరణాలు: సంఖ్యాపరమైన అస్పష్టత

బైబిల్‌లో ఇశ్రాయేలీయులతో జరిగిన వివిధ యుద్ధాలలో చనిపోయిన అమాలేకీయుల సంఖ్యను ఖచ్చితంగా ఇవ్వలేదు. ఈ యుద్ధాలు తరతరాలుగా కొనసాగాయి కాబట్టి, మొత్తం సంఖ్యను నిర్ణయించడం అసాధ్యం.

అమాలేకీయులు చంపబడిన ముఖ్య సంఘటనలు:

రెఫీదీము యుద్ధం (నిర్గమకాండము 17): అమాలేకీయులు ఇశ్రాయేలీయుల వెనుక ఉన్న బలహీనులపై దాడి చేసిన తర్వాత జరిగిన ఈ యుద్ధంలో, మోషే తన చేతులు పైకెత్తినంత వరకు ఇశ్రాయేలు గెలిచింది. ఈ పోరాటంలో ఇశ్రాయేలుకు విజయం లభించినప్పటికీ, ఎంత మంది చనిపోయారో చెప్పలేదు.
సౌలు యుద్ధం (1 సమూయేలు 15): రాజైన సౌలుకు అమాలేకీయులను “పురుషులు, స్త్రీలు, పిల్లలు మరియు శిశువులు” తో సహా పూర్తిగా నాశనం చేయమని ఆజ్ఞాపించబడింది. సౌలు ఆజ్ఞను పాక్షికంగా మాత్రమే పాటించాడు (రాజు అగగును, ఉత్తమమైన పశువులను వదిలివేశాడు). ఈ అసంపూర్ణ విధేయత కారణంగా, దేవుడు సౌలును తిరస్కరించాడు. బైబిలు సౌలు అమాలేకీయులను “హవిలా మొదలుకొని షూరువరకు” సంహరించాడని చెప్పినా, సంఖ్యను మాత్రం పేర్కొనలేదు.
దావీదు దండయాత్రలు (1 సమూయేలు 27 మరియు 30): దావీదు అమాలేకీయులపై దాడులు చేసినప్పుడు “పురుషుని గాని, స్త్రీని గాని ఒకరినైనా ప్రాణముతో విడిచిపెట్టలేదు.” తరువాత, అమాలేకీయులు జిక్లగు పట్టణాన్ని దోచుకున్నప్పుడు, దావీదు ప్రతీకారం తీర్చుకున్నాడు. ఈ దాడిలో దావీదు పెద్ద సంఖ్యలో అమాలేకీయులను చంపగా, నలుగు వందలమంది యువకులు ఒంటెలమీద పారిపోయారు.
సిమ్యోనీయుల అంతం (1 దినవృత్తాంతములు 4:43): రాజైన హిజ్కియా కాలంలో, సిమ్యోనీయులు మిగిలిన అమాలేకీయులను చంపి, వారి నివాసాలలో జీవించారు. ఇది అమాలేకు జాతి అంతానికి గుర్తుగా చెప్పవచ్చు, కానీ తుది సంఖ్య మాత్రం ఇవ్వబడలేదు.

చివరగా చెప్పొచ్చేదేమిటంటే..

బలహీనులైన ఇశ్రాయేలీయుల విషయంలో ఒక నియమాన్ని (రక్షణ) కఠినంగా వర్తింపజేసి, అదే బలహీనులను (అన్యజనులు) దోచుకోవడానికి (శాశ్వత బానిసత్వం) తన ప్రజలకు అనుమతి ఇవ్వడం అనేది దేవుని న్యాయాన్ని సందేహాస్పదం చేస్తుంది. ఈ చర్యలు దైవ న్యాయం కాక, పక్షపాతంతో కూడిన రాజకీయ నిర్ణయాలుగా కనిపిస్తాయి.